10/10/2022

Προέλευση του βασικού συντελεστή

Πριν από τη Μεγάλη Ύφεση, τα επιτόκια δανεισμού στις ΗΠΑ απελευθερώθηκαν και κάθε τράπεζα όριζε το δικό της επιτόκιο δανεισμού λαμβάνοντας υπόψη το κόστος των κεφαλαίων, τα ασφάλιστρα κινδύνου και άλλους παράγοντες.

 

Το 1929, οι ΗΠΑ εισήλθαν στη Μεγάλη Ύφεση – καθώς η οικονομία των ΗΠΑ επιδεινώθηκε, οι επιχειρήσεις έκλεισαν σε μεγάλους αριθμούς και τα εισοδήματα των κατοίκων μειώθηκαν.

Έτσι, εμφανίστηκε μια ανισορροπία μεταξύ της προσφοράς και της ζήτησης κεφαλαίου στην αγορά και ο αριθμός των αξιόπιστων επιχειρήσεων και των αποδεκτών ποιοτικών πιστώσεων μειώθηκε ραγδαία.Ωστόσο, ο τραπεζικός τομέας είχε πλεόνασμα κεφαλαίου και έπρεπε να βρει ένα μέρος για να επενδύσει.

Για να διατηρηθεί ο όγκος των δανείων, ορισμένες εμπορικές τράπεζες άρχισαν να μειώνουν σκόπιμα τα πιστωτικά πρότυπα, ορισμένες εταιρείες με ανεπαρκή προσόντα συμπεριλήφθηκαν επίσης στην ομάδα-στόχο των δανείων, οι τράπεζες ανταγωνίστηκαν για εταιρικούς πελάτες και άρχισαν ακόμη και να προσφέρουν εκπτώσεις επιτοκίων.

Η προκύπτουσα τραπεζική τιμολόγηση οδήγησε σε σημαντική αύξηση των μη εξυπηρετούμενων περιουσιακών στοιχείων καθώς οι τράπεζες με σπασμένες κεφαλαιακές αλυσίδες χρεοκόπησαν, επιδεινώνοντας περαιτέρω την ύφεση.

Για να αποτρέψει τον κακόβουλο ανταγωνισμό μεταξύ των τραπεζών και να ρυθμίσει την αγορά αποταμίευσης και δανείων, η Federal Reserve εισήγαγε μια σειρά από μέτρα, ένα από τα οποία είναι το βασικό επιτόκιο δανεισμού - το Prime Rate.

Αυτή η πολιτική υποστηρίζει τον καθορισμό ενός ενιαίου επιτοκίου αναφοράς για να χρησιμεύσει ως ελάχιστο επιτόκιο για τα δάνεια και οι τράπεζες θα πρέπει να δανείζουν με επιτόκια πάνω από αυτό το βέλτιστο επιτόκιο δανεισμού για να σταθεροποιήσουν την τάξη της αγοράς.

 

Πώς υπολογίζεται το Prime Rate;

Το Loan Prime Rate (στο εξής θα αναφέρεται ως LPR), είναι το επιτόκιο που χρεώνουν οι εμπορικές τράπεζες για δάνεια στους πελάτες τους με τις υψηλότερες αξιολογήσεις πιστοληπτικής ικανότητας – αυτοί οι πιο αξιόπιστοι δανειολήπτες είναι συνήθως μερικές από τις μεγαλύτερες εταιρείες.

Στη δεκαετία του 1930, με πρωτοβουλία της Wall Street Journal, το LPR υπολογίστηκε με στάθμιση 22-23 τιμών από τις 30 μεγαλύτερες εμπορικές τράπεζες στις Ηνωμένες Πολιτείες, που επιλέχθηκαν σύμφωνα με τους κανόνες για τον προσδιορισμό του LPR της αγοράς και δημοσιεύονταν τακτικά. στην έντυπη έκδοση της Wall Street Journal και αυτό το δημοσιευμένο Prime Rate αντιπροσώπευε το κατώτερο όριο όλων των επιτοκίων δανεισμού στην αγορά.

Ο μηχανισμός για τον προσδιορισμό του επιτοκίου LPR εξελίχθηκε σε σχεδόν ογδόντα χρόνια: Αρχικά, οι περισσότερες τράπεζες ανέφεραν το Επιτόκιο Στόχος των Ομοσπονδιακών Ταμείων (FFTR) όταν οι τράπεζες είχαν υψηλό βαθμό ελευθερίας να ρυθμίζουν τα επιτόκια.

Το 1994, ωστόσο, η Federal Reserve συμφώνησε με τις εμπορικές τράπεζες ότι το LPR θα είχε τη μορφή πλήρους προσαρμογής στο επιτόκιο στόχου ομοσπονδιακών κεφαλαίων, με τον τύπο να είναι Prime Rate = Federal Funds Target Rate + 300 μονάδες βάσης.

Αυτές οι 300 μονάδες βάσης είναι μια ενδιάμεση τιμή, που σημαίνει ότι η διαφορά μεταξύ του βασικού επιτοκίου και του επιτοκίου των ομοσπονδιακών κεφαλαίων επιτρέπεται να κυμαίνεται ελαφρώς πάνω και κάτω από τις 300 μονάδες βάσης.Για το μεγαλύτερο μέρος της περιόδου από το 1994, αυτή η διαφορά ήταν μεταξύ 280 και 320 μονάδων βάσης.

Ξεκινώντας το 2008, καθώς ο τραπεζικός τομέας έγινε πιο συγκεντρωμένος και οι περισσότερες τράπεζες ελέγχονταν στην πραγματικότητα από μια χούφτα τράπεζες, ο αριθμός των τραπεζών που ήταν εισηγμένες για το LPR μειώθηκε σε δέκα, εκ των οποίων τα επιτόκια LPR που δημοσιεύθηκαν στη Wall Street άλλαξαν όταν τα βασικά επιτόκια από επτά τράπεζες άλλαξε.

Με την εισαγωγή αυτού του μηχανισμού τιμών, οι εμπορικές τράπεζες έχασαν σχεδόν εντελώς την αυτονομία τους στην προσαρμογή του βασικού επιτοκίου.

 

Γιατί να με ενδιαφέρει το Prime Rate;

Το Prime Rate, που δημοσιεύεται από την Wall Street Journal, είναι ένας δείκτης των επιτοκίων στις ΗΠΑ και χρησιμοποιείται ως βασικό επιτόκιο από περισσότερο από το 70% των τραπεζών.

Τα επιτόκια των καταναλωτικών δανείων συνήθως βασίζονται σε αυτό το βασικό επιτόκιο και όταν αυτό το επιτόκιο αλλάζει, πολλοί καταναλωτές θα δουν επίσης αλλαγές στα επιτόκια σε πιστωτικές κάρτες, δάνεια αυτοκινήτων και άλλα καταναλωτικά δάνεια.

Αναφέραμε μόλις ότι ο υπολογισμός του βασικού επιτοκίου προέρχεται από το Επιτόκιο Στόχος Ομοσπονδιακών Αμοιβαίων Κεφαλαίων + 300 μονάδες βάσης και το «Στόχος Ομοσπονδιακών Αμοιβαίων Κεφαλαίων» είναι το «Ενδιαφέρον» της Fed για άνθηση των επιτοκίων φέτος.

Αφού η Fed αύξησε τα επιτόκια για τρίτη φορά τον Σεπτέμβριο κατά 75 μονάδες βάσης, το βασικό επιτόκιο αυξήθηκε στο 3% στο 3,25% και πρόσθεσε ότι το επιπλέον 3% του βασικού επιτοκίου είναι βασικά το τρέχον ελάχιστο επιτόκιο δανεισμού στην αγορά.

Δήλωση: Αυτό το άρθρο επιμελήθηκε η AAA LENDINGS.Ορισμένα από τα πλάνα έχουν ληφθεί από το Διαδίκτυο, η θέση του ιστότοπου δεν αναπαρίσταται και δεν επιτρέπεται η επανεκτύπωση χωρίς άδεια.Υπάρχουν κίνδυνοι στην αγορά και οι επενδύσεις θα πρέπει να είναι προσεκτικές.Αυτό το άρθρο δεν συνιστά προσωπικές επενδυτικές συμβουλές ούτε λαμβάνει υπόψη τους συγκεκριμένους επενδυτικούς στόχους, την οικονομική κατάσταση ή τις ανάγκες μεμονωμένων χρηστών.Οι χρήστες θα πρέπει να εξετάσουν εάν τυχόν απόψεις, απόψεις ή συμπεράσματα που περιέχονται στο παρόν είναι κατάλληλα για την ιδιαίτερη κατάστασή τους.Επενδύστε ανάλογα με δική σας ευθύνη.